ท่านผู้เห็นว่า ศีล 5 นั้น พระพุทธเจ้าตรัสจริง โดยไม่ศึกษาเรื่องราวให้ถ่องแท้
และเห็นว่าการสอนการสนับสนุนเรื่องศีล 5 เป็นสิ่งดีนั้น นับว่าเป็นอกุศลกรรมหนักแก่ผู้กระทำ
เพราะไม่เพียงแต่ปลอมแปลงแอบอ้างเป็นคำตรัสสอนของพระพุทธเจ้าให้เกิดความเสื่อมเสีย
ยังเป็นเหตุให้พระสงฆ์ และพุทธศาสนิกชนเสื่อมด้วย (ไม่ใช่พระพุทธศาสนาเสื่อม)
เพราะถือว่าท่านประมาท ขาดความเข้าใจในเรื่องกาลามสูตรของพระพุทธเจ้าตรัสสอน
เป็นเหตุนำไปสู่การโกหกร้ายแรง อันเป็นกรรมกิเลสแก้ไขไม่ได้ โปรดติดตามข้อเท็จจริง

เรื่องต่อไปนี้ท่านไม่ต้องเชื่อ แต่ขอให้ยึดกาลามสูตรเป็นหลัก

ข้อมูลที่นำมาลงไว้นี้ พิสูจน์ได้ว่า พระพุทธเจ้าโคตมไม่ได้ตรัสสอน ศีล 5 แน่นอน

พระสูตรจากพระโอษฐ์ของพระพุทธเจ้าโคตม (พระสูตรที่้พระสงฆ์ต้องท่องจำ้ได้)

พระสูตรที่สำคัญ ๆ ที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนฆราวาส ตามที่พระอานนท์เล่ามา .... (คำตรัสสอนจากพระโอษฐ์) ดังเช่น กาลามสูตร (บาลีเรียก เกสปุตติสูตร ) และ สิคาลกสูตร พระพุทธเจ้าจะเน้น กรรมกิเลส 4 ไม่ฆ่า ๑ ม่ลักทรัพย์๑ ไม่พููดปด๑ ไม่ผิดภรรยาผู้้อื่น๑ แยกออกมาจากเช่น สุรา การพนัน อย่างชัดเจน ไม่เอามาปะปนกัน
ในกาลามสูตรที่พระพุทธเจ้าโคตมสอนชาวกาลามโคตรนี้ ได้ชี้ถึงหนทางไปสู่สรวงสวรรค์ แต่ถึงกระนั้น พระพุทธองค์ไม่กล่าวถึงเรื่องสุราหรือน้ำเมาแม้แต่คำเดียว

ความสำคัญยิ่งของกรรมกิเลสเป็นอย่างไรหรือ กรรมกิเลส 4 คือ การฆ่า ๑ การถือเอาของที่เจ้าของไม่ให้ ๑ ประพฤตืผิดในกาม ๑ และพูดเท็จ ๑ ถือว่าเป็นเครื่องเศร้าหมอง เสื่อมเสียความประพฤติ เป็นบาป(อกุศลกรรม) ที่แก้ไขไม่ได้

และแม้แต่ในมหาสติปฏฐานสุตฺตํ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ชัดเจน ในเรื่องเกี่ยวข้องกับกรรมกิเลส 4 แต่ พระผู้มีพระภาคไม่ได้ตรัสถึงเรื่องสุราในมหาสติปฏฐานสุตฺตแม้แต่คำเดียวเช่นกัน

พระพุทธเจ้าโคตมไม่ตรัสเรื่องศีล 5

จากหลักฐานพระสูตรจากพระโอษฐ์ที่สำคัญๆ แสดงว่า พระพุทธเจ้าไม่ได้ตรัสเรื่องของศีล 5 อย่างแน่นอน ซึ่งจะอธิบายต่อไปนี้

เรื่องของสุราที่เข้ามารวมกับกรรมกิเลส 4 กลายเป็นศีล 5 นั้น มีพิรุษ ยกตัวอย่างเช่น

ปะปนธรรมะต่างระดับ ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าพระพุทธเจ้าโคตมจะไม่ทรงทำเช่นนั้นแน่นอน

ตัวอย่าง เช่น อาบัติปาราชิก ที่พระสงฆ์ถูกตัดจากการเป็นสมณเพศ และไม่สามารถกลับมาบวชใหม่ได้ มี 4 ข้อ คือ 1. เสพเมถุน (ผิดทางกาม) 2. ลักขโมย 3. ฆ่ามนุษย์ให้ตาย 4. อวดคุณวิเศษที่ไม่มีในตัวให้ปรากฏ (พูดเท็จเช่นอวดอ้างตนเอง) ซึ่งก็คือกรรมกิเลส 4 ประการนั่นเอง สำหรับดื่มสุรานั้น เป็นเพียงแค่อาบัติปาจิตตีย์ ซึ่งเป็นอาบัติเบา

โปรดพิจารณาน้ำหนักของอาบัติมีดังนี้

กล่าวโดย อาบัติมี ๗ อย่าง คือ

                                            ๑ ปาราชิก อาบัติหนักแก้ไขไม่ได้ พ้นเป็นพระสงฆ์ กลับมาอีก่ไม่ได้
                                            ๒ สังฆาทิเสส อาบัติหนักแก้ไขได้
                                            ๓ ถุลลัจจัย (ข้อ ๓-๗ เป็นอาบัติเบา แก้ไขได้)
                                            ๔ ปาจิตตีย์
                                            ๕ ปาฏิเทสนียะ
                                            ๖ ทุกกฏ
                                            ๗ ทุพภาสิต

พระพุทธเจ้าโคตมเป็นผู้ตรัสรู้เองโดยชอบ ย่อมรู้กาลในเบื้องหน้า เบื้องหลังและในปัจจุบัน ย่อมไม่ปะปนธรรมะต่างระดับไว้ด้วยกันอย่างแน่นอน พิสูจน์ได้จากพระสูตรจากพระโอษฐ์ต่างๆ

พระผู้มีพระภาค กำหนดสุราไว้ในระดับการเล่นการพนัน การเที่ยวเตรในยามวิกาล การคบหาสมาคมกับคนชั่วนำไปสู่ความฉิบหาย เป็นต้นนั้น เป็นเรื่องแห่งความประมาท (ศึกษาได้จากสิคาลกสูตร)

ข้อควรคิดพิจารณา เกี่ยวกับการพนัน

ถ้าจะถามถึงผลเสียหายของการเล่นการพนัน ที่ผิดกฏหมายบ้านเมือง และมีผลเสียกว่าการดื่มสุรามาก ถ้าพระพุทธเจ้าโคตมกำหนดสุรารวมกับของกรรมกิเลส 4 เป็นศีล 5 แล้ว ทำไมพระพุทธองค์ถึงไม่รวมการเล่นการพนันไว้กับกรรมกิเลส 4 และการดื่มสุราของมึนเมาด้วย

ถ้าท่านใดได้ศึกษาเรื่องของสุรา

และถ้าท่านใช้สุรา้ให้ถูกวิธี ไม่ประมาท ไม่ขาดสติ อาจมีประโยชน์ เช่น ความสุขในครอบครัว การรักษาสุขภาพเช่น เกี่ยวกับโรคหัวใจ เป็นต้น

แต่ถ้าไม่จำเป็นแล้ว เราควรเว้นห่างจากสุรา เพราะเป็นของไม่จำเป็น เสียทรัพย์ เป็นหนทางนำไปสู่ความประมาท และนำไปสู่กรรมกิเลส 4 ได้ง่ายด้วยการขาดสติ และเกิดความประมาท เป็นต้น

เมื่อผู้ไม่รู้จริงเปลี่ยนแปลงแก้ไขเพิ่มเติมคำตรัสสอนของ ผู้มีพระภาค ทำให้พระพุทธพจน์หม่นหมอง เช่น เอาสุราเข้ามาปะปนกับกรรมกิเลส 4 เป็นต้น แล้วกลายเป็นศีล 5 เรื่องนี้พระพุทธเจ้าตรัสไว้ในพุทธทำนายล่วงหน้าถึงการปลอมแปลงของมารมาสิง สใหู้่แก้ไขคำตรัสสอนของพระพุทธองค์

สิ่งหนึ่งที่อาจไม่มีใครเห็น อาจไม่มีใครพิจารณา คือ เมื่อผู้ไม่รู้จริง ไม่ตั้งใจ ด้วยความปรารถนาดี โดยปลอมแปลงคำตรัสสอนของพระผู้มีพระภาค เกิดเป็นศีล 5 ขึ้นมา เมื่อเกิดความเสื่อมของศีล 5 ที่เข้ามาปลอมแปลงนี้ ทำให้มีผลโดยตรงกับการสอนพระพุทธศาสนา ตามข้อเท็จจริงที่ปรากฏในทุกวันนี้

คือเมื่อสุราเป็นของคู่กับผู้ชายมาแต่ไหนแต่ไร การห้ามสุราเป็นการยาก ในทางจิตวิทยาเมื่อผู้กระทำผิดศีลอย่างหนึ่ง ก็นำไปสู่การทำผิดศีลข้ออื่นๆ ได้ง่ายขึ้นด้วย เช่น พูดปด แต่ถ้ามีเฉพาะกรรมกิเลส 4 ที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนจากพระโอษฐ์ คือ ไม่ฆ่า ๑ ม่ลักทรัพย์๑ ไม่พููดปด๑ ไม่ผิดภรรยาผู้้อื่น๑ พุทธศาสนิกชนจะปฏิบัติตนได้ดีกว่าที่เป็นอยู่ ถ้าการดื่มสุราเมื่อไม่มีการบังคับ แต่สอนให้ถูกวิธีตามที่พระพุทธเจ้าตรัสจากพระโอษฐ์ จะทำให้การดื่มสุราลดน้อยลงได้ อย่างเช่นศาสนาคริสต์ที่คนของเขาไม่มีศีลห้าม แต่พวกเขาไม่ติดสุรา คิดถึงความเป็นจริงว่าทำไม ท่านจะคิดออกเองได้

สรุป ทำไมสุราเป็นของห้ามยาก อาจด้วยเหตุที่ว่า สุราเป็นเรื่องของชาวบ้าน เป็นเรื่องของสังคม ผู้คนอยู่กับสุรามีมาแต่โบราณกาลของทุกชาติทุกสมัย เมื่อนำการดื่มสุราเข้ามาไว้ในศีล 5 ด้วยเหคุนี้เอง ทำให้ผู้ดื่มสุราที่ไม่สามารถเลิกสุราได้ ยกเว้นสุราได้ อาจนำพาหรืออาจนำคนอื่นให้ผิดศีลอื่นๆ ในศีล 5 ด้วยได้ง่าย เพราะเหตุที่ว่าเมื่อมีผู้ปฏิบัติผิดศีลในข้อสุรานี้ อาจทำให้เกิดความเคยชิน กระทำผิดอย่างนี้ ก็กระทำผิดศีลอีกอย่างหรือมากกว่า เหมือนกฏหมายบ้านเมืองที่ปล่อยปละละเลย ทำให้ประชาชนละเลยในการปฏิบัติตามกฏหมายไปด้วย แต่ถ้าแยกสุราออกจากกรรมกิเลส 4 แล้ว ผู้คนย่อมมีโอกาศยำเกรงบาปกรรมของกรรมกิเลส 4 มากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่

ถ้ามีผู้สงสัยว่า ถ้าไม่มีศีล 5 แล้ว

คนทั้งหลายจะเป็นคนเสื่อมด้วบสุรานั้น เราไม่ควรกล่าวเช่นนั้น และที่เป็นจริง และที่เป็นมาจนถึงปัจจุบัน ถึงแม้จะมีการรณรงค์อย่างกว้างขวางเรื่องศีล 5 ถามว่าสามารถหยุดการดื่มสุราได้ไหม
พระพุทธเจ้าตรัสไว้ดีแล้วในสิคาลกสูตร ในสิ่งที่ฆราวาสควรปฏิบัติ ตามที่ยกตัวอย่างมาข้างต้นแล้ว แต่มีสักกี่คนที่ศึกษาปฏิบัติตาม

ตามข้อเท็จจริงแล้ว ถ้ามีการสอนให้ถูกวิธีการ ผู้คนจะห่างจากสุรามากกว่าการบังคับกันด้วยศีล 5 ที่ปลอมแปลงเข้ามานี้ เหมือนคนโบราณกล่าว "ยิ่งห้าม เหมือนยิ่งยุุ" ขอให้พิจารณาเรื่องต่อไปนี้

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๕  พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๕ มหาวรรค ภาค ๒

        ก็โดยสมัยนั้นแล ท่านพระปิลินทวัจฉะอาพาธเป็นโรคลม พวกแพทย์ปรึกษา ตกลงกันอย่างนี้ว่า ต้องหุงน้ำมันถวาย ภิกษุทั้งหลายจึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค. พระผู้มีพระภาค ตรัสอนุญาตแก่ภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตน้ำมันที่หุง ในน้ำมันที่หุงนั้นแล แพทย์ต้องเจือน้ำเมาด้วย ภิกษุทั้งหลายจึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค. พระผู้มีพระภาคตรัสอนุญาตแก่ภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตให้เจือน้ำเมาลง ในน้ำมันที่หุง
        สมัยต่อมา น้ำมันที่พวกภิกษุหุงเจือน้ำเมาลงไปเกินขนาดมีมาก ครั้งนั้น ดื่มน้ำมันนั้นแล้วเมา ภิกษุทั้งหลาย ได้มีความปริวิตกว่า จะพึงปฏิบัติในน้ำมันที่เจือน้ำเมาลงไปเกินขนาด อย่างไรหนอ?  แล้วกราบ ทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค
        พระผู้มีพระภาคตรัสอนุญาตแก่ภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตให้ตั้งเอาไว้เป็นยาทา
        สมัยต่อมา ท่านพระปิลินทวัจฉะหุงน้ำมันไว้มาก ภาชนะสำหรับบรรจุน้ำมันไม่มี ภิกษุ
ทั้งหลายจึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค
        พระผู้มีพระภาคตรัสอนุญาตแก่ภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตลักจั่น ๓ ชนิด คือ ลักจั่นทำด้วยโลหะ ๑ ลักจั่นทำด้วยไม้ ๑ ลักจั่นด้วยผลไม้ ๑. ....

ลักจั่น : [ลักกะจั่น] น. นํ้าเต้าหรือภาชนะดินรูปคล้ายนํ้าเต้า สําหรับบรรจุนํ้าในเวลาเดินทางอย่างที่พระธุดงค์ใช้ (พจนานุกรม)

พระพุทธเจ้าโคตมทรงทราบเกี่ยวกับสุรานั้นไม่ใช่แต่ให้โทษเพียงอย่างเดียว สุรามีประโยชน์ถ้าเรารู้จักใช้ไม่ประมาท และมีสติอยู่เสมอ

ตามที่มีบ่งอยู่ในมงคลสูตร ที่พระพุทธเจ้าตรัสจากพระโอษฐ์ในตอนหนึ่งว่า

อารตี วิรตี ปาปา - การงด การเว้น จากบาป ๑
มชฺชปานา จ สณฺญโม - การสำรวมจากการดื่มสุราเมรัย ๑
อปฺปมาโท จ ธมฺเมสุ - ความไม่ประมาทในธรรมทั้งหลาย ๑
เอตมฺมงฺคลมุตมํ - นี่เป็นอุดมมงคลคือเหตุให้ถึงความเจริญ
(จากสวดมนต์แปล)

ในปัจจุบันงานทางวิทยาศาสตร์เจริญก้าวหน้า สามารถยืนยันข้อเท็จจริง เช่น เหล้าองุ่นแดงมีประโยชน์โดยเฉพาะการหยุดเซลล์ไขมัน และช่วยเพิ่มประสิทธิภาพแก่ระบบไหลเวียนโลหิตทำให้เส้นเลือดแข็งแรงขึ้น ป้องกันการเกิดโรคหัวใจและโรคมะเร็ง (ข้อมูลเหล่านี้จะค้นคว้าหาได้เอง) ตัวอย่าง เช่น ข่าวการแพทย์ที่ผลการวิจัยเป็นที่ประจักว่าเหล้าองุ่นแดงให้ประโยชน์แก่ผู้ ดื่ม (จะสังเกตุว่า การดื่มของชาวตะวันตกจะมีขอบเขตที่กำหนดไว คือประมาณ 1 แก้ว ซึ่งอาจไม่เหมือนคนไทยบางคนที่ดื่มสุราด้วยความประมาท ขาดสติ)

By Katrina Woznicki WebMD Health News Reviewed by Laura J. Martin, MD June 21, 2010 - How does drinking red wine manage to keep the cardiologist at bay? Two studies suggest different approaches as to how merlots and cabernet sauvignons and other types of red wine offer heart-healthy benefits.
In the first of two studies published in the July issue of American Journal of Clinical Nutrition, scientists at the University of Ulm, Germany, investigated the biological behaviors of resveratrol in human fat cell biology. Resveratrol is found in the skins of red grapes and has been shown to be a potent biological agent that may offer protection against cardiovascular disease, cancer, type 2 diabetes, and neurodegenerative disorders such as Alzheimer's disease.

จะสังเกตุได้ว่า ผู้อยู่ในประเทศที่มีอากาศหนาว ในเฉพาะวันที่มีอากาศหนาวจัด หรือจำเป็นต้องออกจากที่พักอาศัยในวันดังกล่าว เขาจะดื่มเหล้าเพียงแก้วเล็กๆ ที่กำหนดเพื่อให้ร่างกายอบอุ่น และไม่ทำให้เมาหรือขาดสติ สำหรับเวลาอื่นๆ เขาจะไม่ดื่มเลย คำตรัสสอนของพระพุทธเจ้าโคตมไม่ใช่ให้เฉพาะเพียงชนบางกลุ่ม บางประเทศ แต่เพื่อชนทุกชาติทุกพื้นที่ ไม่ว่าเมืองร้อนเมืองหนาวบนโลกนี้

กาลามสูตร หนทางสู่สรวงสวรรค์ มีใครเคยพิจารณาบ้าง

พุทธศาสนิกชนจะมีสักกี่คนเข้าใจในข้อเท็จจริง กาลามสูตรเป็นเป้าหมายหนึ่งที่พระพุทธเจ้าโคตมตรัสสอนหนทางแก่ฆราวาสและบรรพชิตให้มีโอกาสไปสู่สรวงสวรรค์ เป็นต้น โดยพระผู้มีพระภาคชี้ชัดเจนว่า ผู้ไม่มีเวร ผู้ไม่มีบาป ผู้มีกุศลวิบากเท่านั้นที่มีโอกาศไปสู่สวรรค์

ผู้สนใจกาลามสูตรฉบับเต็ม ดูได้จากลิงค์ข้างล่าง

พระพุทธศาสนาไม่เสื่อม เพราะองค์ประกอบหลักคือพระพุทธเจ้าไม่เสื่อม พระธรรมไม่เสื่อม และพระสงฆ์ไม่เสื่อม แต่ผู้รู้ ผู้ปฏิบัติเสื่อมด้วยเหตุ 5 ประการ แสดงในอนาคตวงศ์

1 การเสื่อมของการบรรลุมรรผล
2 การเสื่อมของการปฏิบัติธรรมและการเจริญภวนา
3 การเสื่อมของการศึกษาธรรมและการเข้าถึงพระธรรม
4 การเสื่อมของวัฒนธรรมทางพระพุทธศาสนา
5 การเสื่อมของบูรพาอาจารย์

พระไตรปิฎกมีพิรุษมาก มาช้านาน

ยืนยันตามจดหมายเหตุของรัชกาลที่ ๑ อันมีความตอนหนึ่งว่า "พระไตรปิฎกธรรมทุกวันนี้ ยังถูกต้องบริบูรณ์อยู่หรือพิรุธผิดเพี้ยนประการใด จึงสมเด็จพระสังฆราชพระราชาคณะทั้งปวง พร้อมกันถวายพระพรว่า พระบาลี และ อรรถกถาฎีกาพระไตรปิฎกทุกวันนี้พิรุธมาก มาช้านานแล้ว"

มารแก้ไขดัดแปลงคำสอนของพระพุทธเจ้าโคตม

พระไตรปิฏก ๒๐ กัณฑ์ โดย อจ.ธวัช เที่ยงประภัสสร์ ปธ. ๙ วัดเบ็ญจมบพิตร รวบรวมไว้เมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๘ (มีอยู่ในห้องสมุดของวัดเบ็ญจมบพิตร)

สรุปว่า พระพุทธเจ้าโคตมตรัสถึง พระพุทธศาสนาถูกแบ่งไปเป็นสี่ส่วน คือ พราหมณ์เอาไป ๑ ส่วน ยักษ์เอาไปทำมาหากิน ๑ ส่วน มารเอาไปแก้ไขทำลายอีก ๑ ส่วน เหลือดีเพียง ๑ ส่วน ซึ่งเป็นจริง พิสูจน์ความเป็นจริงได้

และเรื่องเดียวกันนี้ที่ พระพุทธเจ้าตรัสพุทธพยากรณ์ เมื่อ พระศรีอาริยเมตไตรยโพธิสัตว์จะมาช่วยสืบอายุพุทธศาสนาในกึ่งพุทธกาล ของพระตถาคต นั้น จะมีสรรพวัตถุทั้งหลายบังเกิดขึ้นแก่โลก อย่างแปลกประหลาดเหลือจะคณานับ …..
สิ่งที่ไม่รู้จะได้รู้ สิ่งที่ไม่พบเห็นก็จะไุด้เห็น พร้อมด้วยบุรพนิมิตอันชั่วร้ายต่าง ๆ ก็จะบังเกิดขึ้นแก่โลกมากมายยิ่งนักดังนี้
1. ราชภัย ท้าวพระยาจะบังคับเบียดเบียนพลเมือง
2. โจรภัย จะบังเกิดโจรผู้ร้ายปล้นสะดมทั่วไป
3. อัคคีภัย ไฟจะไหม้บ้านเมืองไม่ขาดสาย
4. อสุนีบาต ฟ้าจะผ่าสัตว์และคนล้มตายบ่อย ๆ
5. เมทนีภัย แผ่นดินจะไหวสะท้านและแยกออกจากกัน
6. วาตภัย จะเกิดลมพายุพัดพาบ้านเมืองพินาศ
7. อุทกภัย น้ำท่วมบ้านเรือนและเรือกสวนไร่นา
8. ทุพภิกขภัย จะเกิดข้าวยากหมากแพงและอดอาหาร
9. พยาธิภัย จะเกิดโรคระบาดคนและสัตว์ล้มตาย
10. สัตถภัย จะรบราฆ่าฟันกันล้มตายร้ายแรง
แผ่นดินจะไหวเดือนละหลายครั้ง จะมีสุริยคราสและจันทรคราสบ่อยครั้ง จะเห็นผีพุ่งไต้บ่อยๆ ดาวหางและแสงประหลาดจะบังเกิดให้เห็นไม่ขาดระยะ จะได้ยินเสียงดังในอากาศคล้ายระเบิดและปืนใหญ่ ...

เรื่องที่ยกมานี้ ท่านไม่ต้องเชื่อ เพราะสามารถพิสูจน์ความจริงเกี่ยวกับการผิดปกติไปของโลกได้ด้วยหลักฐาน รูปธรรม ที่ยอมรับกันทั่วโลกในปัจจุบัน หลักฐานวิดีโอมีี้ครบที่ 7 ลิงค์ข้างล่างสุดท้ายของข้อมูล สำหรับท่านผู้สนใจพระไตรปิฎก ๒๐ กัณฑ์ ดูได้จากลิงค์ข้างล่าง

เรื่องของสุราที่เข้ามารวมกับกรรมกิเลส 4 กลายเป็นศีล 5 นั้น มีพิรุษมาก ยกตัวอย่างเช่น

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕
อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต
ปุญญาภิสันทสูตร
[๑๒๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ห้วงบุญห้วงกุศล ๘ ประการนี้ นำความสุข มาให้
ให้อารมณ์เลิศ มีสุขเป็นผล เป็นไปเพื่อสวรรค์ เป็นไปเพื่อสิ่งที่น่า
ปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจ เพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข ห้วงบุญ
ห้วงกุศล ๘ ประการเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ ถึง
พระพุทธเจ้าเป็นสรณะ นี้เป็นห้วงบุญห้วงกุศลประการที่ ๑ นำความสุขมาให้ ให้
อารมณ์เลิศ มีสุขเป็นผล เป็นไปเพื่อสวรรค์ เป็นไปเพื่อสิ่งที่น่าปรารถนา
น่าใคร่ น่าพอใจ เพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข ฯ
อีกประการหนึ่ง อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ ถึงพระธรรมเป็นสรณะ
นี้เป็นห้วงบุญห้วงกุศลประการที่ ๒ ฯลฯ
อีกประการหนึ่ง อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ ถึงพระสงฆ์เป็นสรณะ นี้
เป็นห้วงบุญห้วงกุศลประการที่ ๓ ฯลฯ
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทาน ๕ ประการนี้ เป็นมหาทาน อันบัณฑิตพึงรู้ว่า
เป็นเลิศ มีมานาน เป็นเชื้อสายแห่งพระอริยะ เป็นของเก่า ไม่กระจัดกระจาย
ไม่เคยกระจัดกระจาย อันบัณฑิตไม่รังเกียจอยู่ จักไม่รังเกียจ อันสมณพราหมณ์
ผู้เป็นวิญญูไม่เกลียด ทาน ๕ ประการเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกใน
ธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ละปาณาติบาต งดเว้นจากปาณาติบาต ดูกรภิกษุทั้งหลาย
อริยสาวกผู้งดเว้นจากปาณาติบาต ชื่อว่าให้ความไม่มีภัย ความไม่มีเวร ความไม่
เบียดเบียน แก่สัตว์หาประมาณมิได้ ครั้นให้ความไม่มีภัย ความไม่มีเวร ความ
ไม่เบียดเบียนแก่สัตว์หาประมาณมิได้แล้ว ย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งความไม่มีภัย
ความไม่มีเวร ความไม่เบียดเบียน หาประมาณมิได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เป็น
ทานประการที่ ๑ ที่เป็นมหาทาน บัณฑิตพึงรู้ว่าเป็นเลิศ มีมานาน เป็นเชื้อสาย
แห่งพระอริยะ เป็นของเก่า ไม่กระจัดกระจาย ไม่เคยกระจัดกระจาย อันบัณฑิต
ไม่รังเกียจ อันสมณพราหมณ์ผู้เป็นวิญญูไม่เกลียด ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เป็นห้วง
บุญห้วงกุศลประการที่ ๔ ฯลฯ
อีกประการหนึ่ง อริยสาวกละอทินนาทาน งดเว้นจากอทินนาทาน ฯลฯ
นี้เป็นทานประการที่ ๒ ฯลฯ นี้เป็นห้วงบุญห้วงกุศลประการที่ ๕ ฯลฯ
อีกประการหนึ่ง อริยสาวกละกาเมสุมิจฉาจาร งดเว้นจากกาเมสุมิจฉาจาร
ฯลฯ นี้เป็นทานประการที่ ๓ ฯลฯ นี้เป็นห้วงบุญห้วงกุศลประการที่ ๖ ฯลฯ
อีกประการหนึ่ง อริยสาวกละมุสาวาท งดเว้นจากมุสาวาท ฯลฯ นี้
เป็นทานประการที่ ๔ ฯลฯ นี้เป็นห้วงบุญห้วงกุศลประการที่ ๗ ฯลฯ
อีกประการหนึ่ง อริยสาวกละการดื่มน้ำเมา คือ สุราและเมรัย อันเป็น
ที่ตั้งแห่งความประมาท งดเว้นจากการดื่มน้ำเมา คือ สุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้ง
แห่งความประมาท ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกผู้งดเว้นจากการดื่มน้ำเมา คือ
สุราและเมรัย อันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาทแล้ว ชื่อว่าให้ความไม่มีภัย ความ
ไม่มีเวร ความไม่เบียดเบียนแก่สัตว์หาประมาณมิได้ ครั้นให้ความไม่มีภัย ความ
ไม่มีเวร ความไม่เบียดเบียนแก่สัตว์หาประมาณมิได้แล้ว ย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่ง
ความไม่มีภัย ความไม่มีเวร ความไม่เบียดเบียนหาประมาณมิได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย
นี้เป็นทานประการที่ ๕ ที่เป็นมหาทาน บัณฑิตพึงรู้ว่าเป็นเลิศ มีมานาน เป็น
เชื้อสายแห่งพระอริยะ เป็นของเก่า ไม่กระจัดกระจาย ไม่เคยกระจัดกระจาย
อันบัณฑิตไม่รังเกียจ จักไม่รังเกียจ อันสมณพราหมณ์ผู้เป็นวิญญูไม่เกลียด
ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เป็นห้วงบุญห้วงกุศลประการที่ ๘ นำสุขมาให้ ให้อารมณ์
อันเลิศ มีสุขเป็นผล เป็นไปเพื่อสวรรค์ ย่อมเป็นไปเพื่อสิ่งที่น่าปรารถนา
น่าใคร่ น่าพอใจ เพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ห้วงบุญห้วงกุศล ๘ ประการนี้แล นำสุขมาให้ ให้อารมณ์อันเลิศ มีสุขเป็นผล
เป็นไปเพื่อสวรรค์ ย่อมเป็นไปเพื่อสิ่งที่น่าปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจ เพื่อ
ประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข ฯ

ปุญญาภิสันทสูตรที่ปรากฏในพระไตรปิฎก มีพิรุษมาก ไม่มีความชัดเจน ขาดความเกี่ยวเนื่อง เมื่อเทียบกับคำตรัสจากพระโอษฐ์ของพระพุทธเจ้าโคตม ตามที่พระอานนทเถระ์เป็นผู้เล่าต่อมา และพระสงฆ์จดจำพระสูตรได้มาจนถึงทุกๆ วันนี้ เกี่ยวกับหนทางไปสวรรค์ของกาลามสูตร ที่มีที่มาที่ไป มีความเกี่ยวเนื่อง ประกอบครบบริบูรณ์ ไม่ใช่ ห้วงบุญ ห้วงกุศล ๘ ประการ มีมหาทาน ๕ ประกอบอยู่ด้วยดังกล่าว ซึ่งมีข้อผิดพลาดเห็นได้ชัดเจน

แสดงว่าพระพุทธเจ้าอาจไม่ได้ตรัสหรืออาจตรัสพียงบางส่วน แต่พระสงฆ์แก้ไขตามความเห็นของตนๆ อย่าลืมว่ากว่าพระไตรปิฎกกว่าจะได้มีการบันทึกลงในใบลานเป็นครั้งแรกก็เมื่อ ประมาณ พ.ศ. 460 หรือ 1003 ปีหลังจากที่พระพุทธเจ้าเสด็จปรินิพานแล้ว ความผิดพลาดย่อมมีเป็นธรรมดา

อีกตัวอย่างหนึ่งที่มีพิรุษมากเช่นกัน และสามารถพิสูจน์ได้ว่าพระพุทธเจ้าไม่ได้ตรัสเช่นนี้ คือ

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕ อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต เวลามสูตร
 
  [๒๒๔] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน
อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ใกล้พระนครสาวัตถี ครั้งนั้นแล ท่านอนาถ
บิณฑิกคฤหบดีเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมแล้วนั่ง ณ ที่ควร
ส่วนข้างหนึ่ง พระผู้มีพระภาคได้ตรัสถามท่านอนาถบิณฑิกคฤหบดีว่า ดูกรคฤหบดี
ในตระกูลของท่าน ยังให้ทานอยู่บ้างหรือหนอ ฯ
              ท่านอนาถบิณฑิกคฤหบดีกราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ในตระกูล
ของข้าพระองค์ยังให้ทานอยู่ แต่ทานนั้นเป็นของเศร้าหมอง เป็นปลายข้าว มีน้ำ
ผักดองเป็นที่สอง ฯ
             พ. ดูกรคฤหบดี คนให้ทานอันเศร้าหมองหรือประณีตก็ตาม แต่ให้ทาน
นั้นโดยไม่เคารพ ไม่ทำความนอบน้อมให้ ไม่ให้ด้วยมือตนเอง ให้ของที่เหลือ
ไม่เชื่อกรรมและผลของกรรมให้ทาน ทานนั้นๆ ย่อมบังเกิดผลในตระกูลใดๆ
ในตระกูลนั้นๆ จิตของผู้ให้ทานย่อมไม่น้อมไปเพื่อบริโภคอาหารอย่างดี ย่อม
ไม่น้อมไปเพื่อบริโภคผ้าอย่างดี ย่อมไม่น้อมไปเพื่อบริโภคยานอย่างดี ย่อมไม่
น้อมไปเพื่อบริโภคกามคุณ ๕ อย่างดี แม้บริวารชนของผู้ให้ทานนั้น คือ บุตร
ภรรยา ทาส คนใช้ คนทำงาน ก็ไม่เชื่อฟัง ไม่เงี่ยหูฟัง ส่งจิตไปที่อื่นเสีย
ข้อนั้นเพราะเหตุไร ทั้งนี้เป็นเพราะผลแห่งกรรมที่ตนกระทำโดยไม่เคารพ ฯ
              ดูกรคฤหบดี บุคคลให้ทานอันเศร้าหมองหรือประณีตก็ตาม แต่ให้ทาน
นั้นโดยเคารพ ทำความนอบน้อมให้ ให้ด้วยมือตนเอง ให้ของที่ไม่เหลือ เชื่อ
กรรมและผลของกรรมให้ทาน ทานนั้นๆ บังเกิดผลในตระกูลใดๆ ในตระกูล
นั้นๆ จิตของผู้ให้ทานย่อมน้อมไปเพื่อบริโภคอาหารอย่างดี ย่อมน้อมไปเพื่อ
บริโภคผ้าอย่างดี ย่อมน้อมไปเพื่อบริโภคยานอย่างดี ย่อมน้อมไปเพื่อบริโภค
กามคุณ ๕ อย่างดี แม้บริวารชนของผู้ให้ทานนั้น คือ บุตร ภรรยา ทาส
คนใช้ คนทำงาน ก็เชื่อฟังดี เงี่ยหูฟัง ไม่ส่งจิตไปที่อื่น ข้อนั้นเพราะเหตุไร
ทั้งนี้เป็นเพราะผลของกรรมที่ตนกระทำโดยเคารพ ฯ
              ดูกรคฤหบดี เรื่องเคยมีมาแล้ว มีพราหมณ์ชื่อเวลามะ พราหมณ์ผู้นั้น
ได้ให้ทานเป็นมหาทานอย่างนี้ คือ ได้
ให้ถาดทองเต็มด้วยรูปิยะ ๘๔,๐๐๐ ถาด
ถาดรูปิยะเต็มด้วยทอง ๘๔,๐๐๐ ถาด
ถาดสำริดเต็มด้วยเงิน ๘๔,๐๐๐ ถาด
ให้ช้าง ๘๔,๐๐๐ เชือก มีเครื่องประดับล้วนเป็นทอง มีธงทอง คลุมด้วยข่ายทอง
ให้รถ ๘๔,๐๐๐ คัน หุ้มด้วยหนังราชสีห์ หนังเสือโคร่ง หนังเสือเหลือง ผ้ากัมพล เหลือง มีเครื่องประดับล้วนเป็นทอง มีธงทอง คลุมด้วยข่ายทอง
ให้แม่โคนม ๘๔,๐๐๐ ตัว มีน้ำนมไหลสะดวก ใช้ภาชนะเงินรองน้ำนม
ให้หญิงสาว ๘๔,๐๐๐ คน ประดับด้วยแก้วมณีและแก้วกุณฑล
ให้บัลลังก์ ๘๔,๐๐๐ ที่ ลาดด้วยผ้า โกเชาว์ ลาดด้วยขนแกะสีขาว

ผู้ที่มีปัญญาธรรมย่อมเห็นพิรุษมาก ซึ่งลักษณะการตรัสสอนของพระพุทธเจ้ามีหลักการ มีสัทธรรมเป็นเครื่องค้ำจุน ฉะนั้นถ้าพระผู้มีพระภาคจะตรัสเวลามสูตร ย่อมไม่เป็นไปแบบนี้

ดังนั้นเรื่อง ปุญญาภิสันทสูตร หรือ เวลามสูตร ก็ดีนี้ อาจเป็นความตั้งใจดี มีความบริสุทธิ์ใจของพระสงฆ์ ที่จะพยายามให้พระพุทธศาสนาเป็นที่เคารพเชื่อถือกับคนในสมัยก่อนๆ จึงได้เขียนเรื่องราวเพิ่มเติมลงไปอย่างนั้น เมื่อเวลาผ่านไปความนิยม ความเข้าใจต่างกัน ธรรมใดที่ไม่ใช่ของแท้ ย่อมเห็นร่องรอยของความไม่ถูกต้องและไม่สมควร

ฉะนั้นท่านผู้มีปัญญา ควรเริ่มเห็นความเด่นชัดในเรื่องเกี่ยวกับพระพุทธเจ้าโคตมไม่ได้ตรัสสอน ศีล 5 และทำไมพระพุทธเจ้าทรงห้ามไม่ให้พระสงฆ์สาวกจดบันทึกคำสอนใดๆ ยกเว้นจะต้องท่องจำเพียงอย่างเดียว

โปรดพิจารณา จะเห็นว่า พระสูตรจากพระโอษฐ์ที่พระอานนท์เล่ามานั้น และพระสงฆ์ท่องจำมาได้จนบัดนี้ มีหลักการ มีความต่อเนื่องด้วยความเป็นไปที่เป็นสัทธรรมและสามารถพิสูจน์ข้อเท็จจริง ได้้

สำหรับพระไตรปิฎกมีพิรุธสามารถพิสูจน์ได้ว่า มีพิรุษมาก ที่ยกมาเป็นเพียงตัวอย่าง ผู้มีกุศลปัญญาย่อมเห็นความถูกต้องได้เองแล้ว

เสรีภาพของแต่ละบุคคล

สำหรับท่านใดจะยึดถืออย่างไร จะเชื่อกันอย่างไรนั้น เป็นสิทธ์ิเสรีภาพของแต่ละท่าน ไม่มีใครห้าม ไม่มีใครบังคับได้ แต่ถ้าการใดๆ ที่ไม่เป็นประโยชน์ มีโทษ หรือเป็นประโยชน์ ไม่มีโทษ ย่อมเป็นสิ่งที่แต่ละบุคคลย่อมรับผลมาจากการกระทำนั้นๆ ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีอย่างไร

พุทธพยากรณ์เกี่ยวกับพระเมตฺเตฺย หรือพระจักรพรรดิ หรือพระศรีอารย์มีจริงในปัจจุบันตามหลักฐานพิสูจน์ได้

พระพุทธเจ้าโคตมตรัสไว้ชัดเจนในพยากรณ์ว่า พระเมตฺเตฺย จะมาทนุบำรุงพระพุทธศาสนาในปัจจุบัน ให้ รุ่งเรื่องจนครบพุทธกาล (ไม่มีศาสนาพระศรีอารย์) แต่คนส่วนใหญ่มิได้สนใจ ก็คงไม่มีปัญหาใด เพราะเมื่อมนุษย์ไม่ต้องการสิ่งดีงาม โลกามหาวินาศจะเกิดขึ้นเพื่อล้างผู้ไม่มีคุณความดีพอให้ตายไปจากโลกนี้ ตามพยากรณ์ ประมาณง่ายๆ ว่า 10 คนจะเหลือเพียงคนเดียว สำหรับพระพุทธเจ้าโคตมตรัสไว้ว่าผู้คนจะเหลือน้อยนิด

ตามหลักฐานสำคัญยิ่งที่พระพุทธเจ้าโคตมตรัส เกี่ยวกับ
พระเมตเตฺยจะมาทนุบำรุงพระพุทธศาสนา ขณะนี้

ครูอินทราได้เปิดเผยตามหลักฐาน พิสูจน์ได้ว่า

1. ศีล 5 นั้น พระพุทธเจ้าไม่ได้ตรัสไว้ นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น ที่ครูอินทราได้บอกล่าวมา
และพระพุทธเจ้าตรัสถึง พระเมตเตฺย จะประกาศพระพุทธศาสนาให้รุ่งเรืองยิ่งนั้น
2. คือครูอินทราได้ประกาศไปแล้วว่า ศาสนาคริสต์ นั้นเป็นการสอนของลูกพยามาร ดูได้จากลิงค์ Youtube ข้างล่าง

ท่านเคยสงสัยไหมว่า ่เคยมีใครบนโลกได้กระทำเช่นที่ครูอินทราได้กระทำดังที่กล่าวมาบ้าง โปรดสังเกตสีสปาสูตร ดังนี้

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๑ สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค สีสปาปรรณวรรคที่ ๔ สีสปาสูตร

[๑๗๑๒] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ สีสปาวัน ใกล้เมืองโกสัมพี ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคทรงถือใบประดู่ลาย ๒-๓ ใบด้วยฝ่าพระหัตถ์ แล้วตรัสเรียกภิกษุ ทั้งหลายมา แล้วตรัสถามว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน ใบประดู่ลาย ๒-๓ ใบที่เราถือด้วยฝ่ามือกับใบที่บนต้น ไหนจะมากกว่ากัน? ภิกษุทั้งหลายกราบทูล ว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ใบประดู่ลาย ๒-๓ ใบที่พระผู้มีพระภาคทรงถือด้วยฝ่าพระหัตถ์มี ประมาณน้อย ที่บนต้นมากกว่า พระเจ้าข้า.

พ. อย่างนั้นเหมือนกัน ภิกษุทั้งหลาย สิ่งที่เรารู้แล้วมิได้บอกเธอทั้งหลายมีมาก ก็เพราะเหตุไรเราจึงไม่บอก เพราะสิ่งนั้นไม่ประกอบด้วยประโยชน์ มิใช่พรหมจรรย์เบื้องต้น ย่อมไม่เป็นไปเพื่อความหน่าย ความคลายกำหนัด ความดับ ความสงบ ความรู้ยิ่ง ความตรัสรู้ นิพพาน เพราะเหตุนั้น เราจึงไม่บอก.

[๑๗๑๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งอะไรเราได้บอกแล้ว เราได้บอกแล้วว่า นี้ทุกข์ ... นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา ก็เพราะเหตุไรเราจึงบอก เพราะสิ่งนั้นประกอบด้วยประโยชน์ เป็น พรหมจรรย์เบื้องต้น ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่าย ... นิพพาน เพราะฉะนั้น เราจึงบอก ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย เพราะฉะนั้นแหละ เธอทั้งหลายพึงกระทำความเพียรเพื่อรู้ตามความเป็นจริงว่า นี้ทุกข์ ฯลฯ นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา.

สีสปาสูตรชี้ชัดเจน ว่าพระพุทธเจ้าโคตมตรัสเน้นสอนถึงผู้เป็นบรรพชิตเกี่ยวกับ "พรหมจรรย์เบื้องต้น" แต่จริงๆ แล้วยังมีเรื่องสำคัญเกี่ยวกับชีวิตและวิญญาณของผู้คนทั่วไป ซึ่งท่านทั้งหลายไม่เคยได้เรียนรู้กันมาก่อน ซึ่งจะเน้นเกี่ยวกับชีวิตของฆราวาสโดยเฉพาะ แต่เมื่อเราเองไม่เห็น ละเลยหน้าที่ของคนดี ไม่สนใจว่าการพิสูจน์ความจริงของครูอินทรา ที่มีความสำคัญยิ่งกับชีวิตและวิญญาณของเราๆ ดังนั้นสิ่งที่ครูอินทรารู้เพื่อประโยชน์เกิดสันติสุข และสันติภาพที่แท้จริงของมนุษย์ทั้งหลาย จึงไม่สามารถนำออกมาบอกกล่าวได้ เพราะเราทั้งหลายเป็นต้นเหตุใช่หรือไมุ่ที่ไม่สนใจพิสูจน์ความจริง ุ ถึงแม้ครูอินทราได้เปิดกว้างให้เกิดความยุติธรรมแก่ทุกฝ่ายขึ้นแล้วก็ตาม

พระพุทธเจ้าตรัสไว้ในพุทธทำนาย ก็ถือว่าเป็นกรรมของสัตว์ทั้งหลาย

อ้างอิง (ข้อมูลส่วนอื่น เช่นพระไตรปิฎก ท่านจะหาได้ทั่วไป)

พระไตรปิฏก ๒๐ กัณฑ์ โดย อจ.ธวัช เที่ยงประภัสสร์ ปธ. ๙ วัดเบ็ญจมบพิตร รวบรวมไว้เมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๘ มีอยู่ในห้องสมุดของวัดวัดเบ็ญจมบพิตร กรุงเทพมหานคร
ผู้พิมพ์ ผู้โฆษณา : นายรวล รุ่งเรืองธรรม พ.ศ.๒๔๙๘ (สงวนลิขสิทธิ์)     สำนัก พิมพ์ โรงพิมพ์อักษรเจริญทัศน์
๑๙๕ เสาชิงช้า ถ.บำรุงเมือง พระนคร กรุงเทพฯ

ขอขอบคุณ คุณพลน้อย ที่พลังจิตในเรื่องพระไตรปิฏกกัณฐ์ที่ ๓/๒๐ พระไตรปิฏกกัณฐ์ที่ ๓/๒๐ พระศรีอารย์ คือพระจักรพรรดิกึ่งพระศาสนานี้ มาจากใบลานเก่าที่วัดแถวบ้าน ใบลานนี้เก่ามากตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๔๙๘ ขอยืมพระท่านที่วัดมา scan และส่งคืนวัดไปแล้ว รับรองว่าเป็นของจริงแน่นอน ยังมีต้นฉบับที่ scan อยู่ครับและเท่าที่ทราบ
ยุคศรีวิไล อันใกล้นี้ - เป็นยุคที่พระศรีอารย์ จะปกครองโลกนี้ทั้งหมด
http://board.palungjit.com/f13/%E0%B...89-194845.html
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย พลน้อย : 30-03-2010 เมื่อ 10:16 AM